ΑΠΟΧΗ ΚΑΙ ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Κείμενο που γράφτηκε το Μάιο του 2019 για τις τότε εκλογές και αναδημοσιεύτηκε για τις εκλογές Μαΐου και Ιουνίου του 2023
Τι έχει αλλάξει ανά τους αιώνες; Η εξουσία μετεξελίχθηκε και “εκμοντερνίστηκε”, με τους φορείς να αλλάζουν ονόματα όχι κανόνες. Οι προύχοντες έγιναν αιρετοί, οι αγαθοεργίες προς τον λαό κοινωνικά επιδόματα και ο βασιλικός στρατός σώματα ασφαλείας. Έχει βελτιωθεί η ποιότητα ζωής; Σε ένα κομμάτι της ναι, κυρίως γιατί το έχει επιτρέψει η τεχνολογία και η επιστήμη. Αυτό που έχει παραμείνει ίδιο είναι η συσσώρευση πλούτου στα χέρια των λίγων κάτι το οποίο φυσικά έχει γιγαντωθεί με το πέρασμα των χρόνων. Σχήμα οξύμωρο αν σκεφτεί κανείς τι πρεσβεύει η δημοκρατία, “την βούληση της πλειοψηφίας, του λαού κ.λ.π.”.
Η ίδια η θεωρία της κυριαρχίας του λαού εμπεριέχει την ίδια της την άρνηση. Αν ο λαός ήταν πράγματι κυρίαρχος δεν θα υπήρχαν πλέον ούτε κυβερνώντες ούτε κυβερνώμενοι, οι κυρίαρχοι θα είχαν εξαφανιστεί, και το Κράτος δεν θα είχε λόγο ύπαρξης.
Ειδικά στον ελλαδικό χώρο το κράτος και η δημοκρατία μας έχουν ταΐσει απλόχερα καταστολή, φτώχεια και το παραμύθι του έθνους. Και όπως κάθε “καλό” κράτος προσπαθεί να κρατάει τα σύνορα του “τακτοποιημένα και καθαρά” και τους υπήκοος του σε καταστολή μέσω της θρησκείας, των ΜΜΕ και του φόβου. Για να επιτευχθεί όμως ο εκ φύσεως εξουσιαστικός ρόλος του κράτους χρειάζεται και η δημοκρατία, με σκοπό την διατήρηση της κοινωνικής πυραμίδας, όπως έκανε και κάθε πολίτευμα πριν από αυτήν. Η δική μας επιλογή είναι να βρεθούμε στο δρόμο για να την ανατρέψουμε. Με ποιον τρόπο; Σίγουρα όχι με τις εκλογές.
Σε κάθε επαφή με το εκλογικό σώμα διαφαίνεται πόσο ριζωμένη είναι η λυσσασμένη υπεράσπιση της συμμετοχής του στην εκλογική διαδικασία. Για τον ψηφοφόρο είναι η “πεμπτουσία” της δημοκρατίας, για μας το colpo grosso του συστήματος και η συναίνεση στην εθελοδουλία. Μετά το πέρας όμως της εκλογικής φιέστας με τα χαμόγελα, τις εκδηλώσεις και τη συνεχόμενη πλύση εγκεφάλου με χαρούμενα σποτάκια γεμάτα ελπίδα, δεν αργεί να έρθει η στιγμή που πέφτουν οι μάσκες.
Η δημοκρατία στην διαδρομή της στην ιστορία κατάφερε να κρύψει μέσα στην “αγκαλιά” της δικτάτορες όπως ο Χίτλερ, να συνεργαστεί με τα σκληρότερα νεοφιλελεύθερα μοντέλα για την υποτίμηση των ζωών μας, να χρησιμοποιήσει τη φύση σαν πηγή πρώτων υλών και να εξελίξει τις μεθόδους παρακολούθησης, καταστολής και φυλάκισης.
Κανένα κλουβί όμως δεν δύναται να κρατήσει για πάντα τον φυλακισμένο, εκτός εάν ο ίδιος το επιλέξει για σπίτι του. Η δημοκρατία έχει επιβιώσει μέσα στους αιώνες γιατί είναι το μοναδικό πολίτευμα το οποίο στηρίζουν και οι εξουσιαστές και μεγάλη μερίδα των εξουσιαζόμενων. Ο μηχανισμός της χειραγώγησης ένας και απλός. Τετράχρονη απάθεια σε όλα τα πεδία της καθημερινότητας και ανάθεση-παραίτηση, μέσω της ψήφου στον αντιπρόσωπο. Μια “σταυρωμένη” εξουσιοδότηση για συνέχιση της καταπίεσης, της κοινωνικής αδικίας και της υποταγής με εκτόνωση της όποιας κοινωνικής οργής στο βωμό της ψευδαίσθησης της συμμετοχής.
Ως αναρχικά όντα πιστεύουμε στην αυτοδιάθεση της κοινωνίας. Με όπλα μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση. Η σύγκρουση με τους εξουσιαστικούς και ιεραρχικούς μηχανισμούς προϋποθέτει ανάληψη των ευθυνών μας και απόρριψη της μεσολάβησης και της ιεραρχίας. Η όποια συμμετοχή μας στο εκλογικό τσίρκο αποτελεί την άνευ όρων νίκη των καταπιεστών και την ψυχολογικοποίηση της ήττας μέσω της παραίτησης από την ελεύθερη ατομική και συλλογική βούληση.
Δεν συμμετέχουμε, δεν συναινούμε στην επιλογή των αλυσίδων μας. Δεν οραματιζόμαστε ψηφοθηρικές κοινωνίες με απαθείς ανθρώπους και γεμάτες κάλπες. Οραματιζόμαστε ελεύθερους ανθρώπους να ξεπηδούν από γκρεμισμένες Βαστίλες.
Μάιος 2023